«سیاست ادبیات» در قالب تزهایی نُه گانه از ارتباط نوشتار با سیاست، سکوت، سانسور، ولگردی، ترجمه، حیوان، مرگ، فرهنگ و... می‌گوید؛ و راهش را از میان قرائت آثاری ناهمگون پیش می‌برد؛ آثاری از والت ویتمن، کارل ماکس، ژرژ باتای، فردینان سلین، مولوی، ژرار دو نروال، صادق هدایت، رضا براهنی، برتولت برشت، جیمز جویس، هومر، ژیل دلوز، لائو زه، نیما یوشیج، ژاک دریدا و...