اشک باز هم چشم‌های درشتش را لبریز ساخت. آهسته نالید:

ـ خودم هیچ‌وقت نمی‌توتم خودمو ببخشم، اما تو منو ببخش، دردناک‌ترین لحظات زندگی‌ام را می‌گذراندم.

عشق سال‌های دور و نزدیک زندگی‌ام، کسی که همیشه و در هر حال به عنوان تنها مرد زندگی‌ام مطرح بود؛ کسی که روزهای بسیاری را با حسرت یک بار دیدنش به شب رسانده بودم حالا رو در رویم ایستاده بود، با تنها یک قدم فاصله، اما...