او به حرف‌هایش ادامه می‌داد و این من بودم که مات و مبهوت به چهرة آسمانی‌اش خیره نگاه می‌کردم.

ادامة حرف‌هایش را متوجه نشدم. صدای گوش‌نواز او و آن لحن مهربان کلامش، همه و همه باعث می‌شد که حس کنم ضربان قلبم شدت گرفته و حس می‌کردم فرزاد هم صدای آن را می‌شنود...