همه‌چیز از سه سال پیش شروع شد. سالی که هفده ساله شدم و فکر می‌کردم دیگه بزرگم. فکر می‌کردم دنیا با همة بزرگی‌اش توی چنگ منه، فکر می‌کردم با داشتن زیبایی، هوش سرشار و یه خانوادة عالی و صمیمی خوشبخت‌ترین آدم روی زمینم. اما همه‌چیز در عرض چهار پنج ماه به هم ریخت. سالی‌رو که با عیدی زیبا شروع کردم با یه تابستون وحشتناک امتداد یافت. توی اون تابستون بود که فهمیدم یه حسرت همیشگی قراره باهام باشه. یه حسرتی که هیچ‌جوری قابل جبران نیست.