آن‌قدر شیفته‌اش بودم

که کاملاً فراموش کردم

چه کسی همراهم خواهد شد.

من تمامی احساساتم را

بیهوده فدای کسی کردم

که هیچ قدرش را نمی‌دانست

و فراموش نمودم که برخی از انسان‌ها

هیچ‌گاه تغییر نخواهند کرد...

این را باید پذیرفت!

من نه توانستم تغییری در او ایجاد کنم

و نه توانستم خود را متقاعد به پذیرش کنم

و بارها آزمودم: هم او را و هم خود را.

در نهایت، هیچ چراغی روشن کننده نبود

و شب را پایانی به دست نیامد

شبِ من، نهایتی جز تاریکی

و آزمودنِ آزموده‌ها نداشت.