عبدالحسین خان می‌گفت: «زمان همه‌چیز را تغییر می‌دهد. چیزی که دیروز بد بود معلوم نیست که امروز هم بد باشد. در دنیا چند نفر را می‌شناسید که یک ساعت درونی داشته باشند که به موقع‌اش زنگ بزند و بگوید: وقتش است! چمدانت را بردار و راه بیفت! کجا؟ به دنبال آنچه تا حالا به دست نیاورده‌ای! به دنبال یک نقطة سفید افسونگر، به دنبال یک گمشده! گمشده چیست؟ برای هرکس یک چیز. اما در بازیِ ابدیِ «گشتم نبود، نگرد نیست» برندة واقعی فرجام‌ها هستند که چمدان می‌بندند و راه می‌افتند به دنبال گمشدة ازلی و ابدی.»