دلم می‌خواست قصه‌ام را فریاد کنم

اما نه مثلِ پندِ مادربزرگ‌ها

تا آنان که همچون من در جوانی

بر اَبرهای خیال و احساس پرواز می‌کنند

خوب بشنوند و نگاه کنند!

همیشه یکی هست که روزی معمولی

پیدایش شود و آن روز را از تو بگیرد

ذهن را درهم بریزد و تا مدت‌ها آشفته‌ات سازد

البته اگر برای نابودی زندگی‌ات نیامده باشد!

همیشه یکی هست که تا وقتی هست

بودنش را نمی‌بینی، عشقش را نمی‌فهمی

و چون دم دستی است و بی‌دریغ

و هرچه دارد نثارت می‌کند

پس هیچ‌گاه بودنش را درک نمی‌کنی!

همیشه با آمدن یکی

دیگری را از دست می‌دهی

و تا به خودت بیایی که چه شده

فقط حسرتی می‌ماند و گونه‌ای خیس

که هیچ دستی برای پاک کردنش نیست!

آن روز دیگر خیلی دیر است...