چهار داستان بلندی که در این مجموعه گرد آمده‌اند تجربه‌هایی هستند در ژانر «وحشت»؛ گونه‌ای ادبی که در ایران کمتر به آن پرداخته شده است.

کابوس هولناک سارا اندک اندک واقعیت پیدا می‌کند. انگشتری که کمال نیمه شب از انگشت جنازه‌ای در خیابان بیرون کشیده، مرگ‌هایی مرموز را پیامد دارد. خانه‌ای متروک و سه حرف «نون»، زنی جوان را از راز جنایتی پنهان باخبر می‌سازند. پیرمرد گلایه می‌کند: «بد روزگاری شده! سرگذشت آدم هم دیگه مال خودش نیست. اگه غافل بشه ازش می‌دزدنش! الکی حرف نمی‌زنم! سرم اومده که می‌گم!...»