در دورة معاصر، با ورود زنان به قلمرو خلاقیت‌های ادبی، نوع دیگری از داستان‌نویسی پدیدار شد که خالق قهرمانان آن زنان بودند. بررسی شخصیت‌های پردازی قهرمانان زن در آثار زنان داستان‌نویس از مباحث پرجاذبه‌ای است که نقد «اصالت زن» به آن می‌پردازد. این کتاب کوشش می‌کند تا با بررسی داستان‌های چهار بانوی داستان‌نویس ایرانی (سیمین دانشور، مهشید امیرشاهی، شهرنوش پارسی‌پور، غزاله علیزاده) نحوة شخصیت‌پردازی آنان را بویژه در آفرینش قهرمانان زن برای خواننده روشن سازد. همچنین نشان دهد که قهرمانان زن در آثار زنان داستان‌نویس در قیاس با قهرمانان زن در آثار مردان داستان‌نویس در کدام سوی مرزهای عقلانی بودن و عاطفی بودن و یا آمیختگی این دو جانب اندیشه قرار دارند و نیز می‌کوشد آفرینش قهرمانان زن در آثار داستان‌نویسان زن را با آفرینش قهرمانان زن، در آثار داستان‌نویسان مرد، بسنجد و میزان توفیق هر گروه را برای خواننده روشن سازد.