ذبیح سرش را خاراند: «نه، نیست. اما امضای هنرپیشه‌ها شاید.»

«تو تا حالا یه دونه هنرپیشه اینجا دیدی؟»

ذبیح سر بالا انداخت و دفترچه را باز کرد. خیرالله به ورقه‌هایش سرک کشید. ذبیح دست و پا شکسته شروع به خواندن کرد:

صفحة اول:

قوری زقلم، قلم زقوری، تو عشق منی گوگوری مگوری.

امضا: شهلا.

ـ از متن کتاب ـ