زان پس، شبان تیرة بی‌مهتاب

منقار غم به خاک نمالیدم

چون نور آرزو به دلم تابید

در آرزوی صبح، ننالیدم

این دست گرم، دست تو بود ای عشق!

دست تو بود و آتش جاویدت

من مرغ کور جنگل شب بودم

بینا شدم به سرمة خورشیدت!