متن پشت جلد
چهار گویندة بزرگی که در اینجا از آنها یاد کردیم، درواقع سرگذشت ایران را سرودهاند و نموداری هستند از برافروختگی و پویایی اندیشة ایرانی.
ادب فارسی، در مجموع، رو به گشایش و روشنی و گرمی داشته، رو به جستوجو. اگر ایرانی در این دوره از تاریخ خود، بیشتر وقت خود را به سخنگویی گذرانده، برای آن بوده است که راه کردار در برابرش خالی از سنگلاخ نبوده است. اکنون دیگر وقت آن است که ما از گذشتگان بزرگ خود همیت بگیریم، از حرف بکاهیم و بر کردار بیفزاییم. به آن ناگزیریم، زیرا ادامة هستی ما در گرو آن است.
ادب فارسی در عین حال یک «اندوهنامه» هم بوده است. با تغییر دیدگاه، میتوان سیر اندوه را برگرداند. به قول ابوسعید ابوالخیر:
آن همه اندوه بود و این همه شادیآن همه گفتار بود و این همه کردار
درباره محصول
چهار سخنگوی وجدان ایران (فردوسی مولوی سعدی حافظ) نوشته ی محمدعلی اسلامی ندوشن است که توسط قطره در سال 1398 و 256 صفحه به بازار عرضه شده است. این اثر از نظر موضوعی در دسته/های ذیل قرار میگیرد:
کتاب بزرگسال ادبیات و داستان تاریخ و نقد فارسی قدیم نثر
از این نویسنده کتاب های ذیل نیز منتشر شده است:
ایران چه حرفی برای گفتن دارد؟ از انتشارات : شرکت سهامی انتشار بهار در پائیز (سفینه هفتاد و هفت رباعی) از انتشارات : یزدا