من برشت...

برای برقراری عدل در جهان بسیار اندیشه کردم. راه‌های چندی را آزمودم، که در پس آن، بی‌راهه نمودار شد. دیده‌ام که رادمردان جاودانة تاریخ برای نجات بشر کوشیده‌اند. با یک دایرة سادة گچی، من دوستدار بشر بودم و از حامیان هنر، اما اندیشه‌هایم حتی با تمهید هنر نیز در تثبیت عدالت بشری کارساز نشد و ظلم همچنان باقی ماند و زمانه عدل را دوباره به ظلم درآمیخت و سرنگون کرد...

من امروز در زیر خاک طنین صدای خود را در انعکاس بمب ناپالم و فریاد مظلومان و شیمیایی شدگان می‌شنوم...

حمید سمندریان