حسین کربلایی طاهر (شاهین)

عضو آکادمی سینما و تلویزیون کانادا، استادیار دانشکده فیلم دانشگاه یورک و دانش‌آموخته سینمای دیجیتال و زیبایی‌شناسی صدا از کالج شرایدن کانادا. شروع فعالیت‌های هنری از سال 1366 در تئاتر و سپس ساخت فیلم‌های کوتاه و یک فیلم بلند سینمایی به نام «برهنه تا شب» (78 دقیقه/ محصول کانادا/ زبان انگلیسی) در کارنامة او دیده می‌شود. همچنین ترجمه کتاب‌های «گفت‌وگو با سم پکینپا» ـ نشر ققنوس، «گفت‌وگو با آرتور پن» ـ نشر شورآفرین و تألیف کتاب‌های «ده سینماگر معترض» ـ نشر سپندارمذ، «فرهنگ سینمای آخرالزمانی» ـ نشر شورآفرین و همکاری با مجلات و فصل‌نامه‌های ادبی و هنری از دیگر فعالیت‌های اوست.

سینماها اونموقه‌ها حال و هوای دیگه‌ای داشتن. بوی خاصی می‌دادن. بوی سینما می‌دادن. جلو سینما پولیدور واستاده بودم و به عکس بزرگ سردر سینما خیره شده بودم. دو تا آرتیس هفت تیر به دست کنار اسباشون تمام نامردا رُ نشونه گرفته بودن. با یه ساندویچ کالباس و یه کانادا رفتم تو. فیلم که تموم شد، ساندویچ و نوشابه‌ام رُ یادم رفته بود بخورم، همون‌طوری تو دستم بودن. یارو اومد و گفت فیلم تموم شده، باید بری بیرون. نمی‌خواستم برم. باید دوباره بلیط می‌خریدم. پول نداشتم. ساندویچ و نوشابه‌ام رُ دادم به یارو، گذاشت یه دور دیگه فیلمُ ببینم. تا فردا صبحش گشنه بودم. اما تو سینما حال کردم. اومدم بیرون. عکس‌های فیلمُ تو ویترین تماشا می‌کردم. یکی اومد گفت، دوست داری تو سینما کار کنی؟ گفتم آره. بازار سیاه بلیط سینماهای پولیدور، امپایر، آفریقا و گلدن سیتی دست یک نفر بود. از ما خوشش اومد، مارو هم وارد کار سینما کرد. اما کار سینما کار سختیه، سر فیلم بوروسلی یه بار دو روز تموم تو صف واستادم. اونموقه‌ها مردم حالی داشتن، سیگار چهار خط می‌کشیدن و سینما می‌رفتن...