زندگی فی نفسه مانند یک بوم نقاشی سفید است.

هرچه برروی آن بکشی همان می‌شود. می‌توانی رنج و محنت را برروی آن نقاشی کنی. از طرف دیگر می‌توانی نقش شادی و خوشبختی بر آن بیفکنی.

شکوه و عظمت وجود انسانی تو در این آزادی خلاصه می‌شود.

تو می‌توانی طوری از این آزادی استفاه کنی که زندگی‌ات به جهنم تبدیل شود و یا طوری که زندگی‌ات آکنده از زیبایی، نیکی، شادی و صفات بهشتی گردد. این به تو بستگی دارد.

دلیل این‌که در دنیا این‌همه رنج و عذاب وجود دارد این است که آدم‌ها نادان هستند و نمی‌دانند برروی این بوم چه نقاشی کنند.