خرید اینترنتی کتاب و نوشت افزار

فدریکو فلینی با فیلم‌های «هشت و نیم»، «زندگی شیرین»، «جاده» و «آمارکورد» تاثیر بسیاری در دنیای سینما گذاشت. چهار فیلمی که برای او جایزۀ اسکار و نخل طلا  و شهرت جهانی به ارمغان آوردند. این فیلمنامه‌نویس و کارگردان ایتالیایی در20 ژانویه سال 1920متولد شد. و در روز 31 اکتبر 1993 درگذشت. تحصیلاتش را در ایتالیا و در رشته حقوق ادامه داد  و نوشتن را با داستان‌های طنز در نشریات و سناریوهای رادیویی شروع کرد.

فعالیت سینمایی فلینی به‌عنوان کمدی‌نویس با فیلم «رویای یک دزد دریایی» آغاز شد. بعد از شهرتش در فیلمنامه‌نویسی با «روبرتو روسلینی»، کارگردان معروف ایتالیایی همکاری کرد. او برای دو فیلمنامه‌اش «رم، شهر بی دفاع» و «پاییزا» نامزد جایزۀ اسکار بهترین فیلمنامه شد. فلینی اولین بار در سال 1951 فیلمنامه‌ای را که خودش نوشته بود کارگردانی کرد. این فیلم «شیخ سفید» نام داشت که در جشنواره‌های کن و ونیز هم به نمایش درآمد.

 درست یک سال بعد اثر معروف «جاده» را که قسمتی از فیلم آن را خودش نوشته بود، ساخت. فلینی در خصوص نحوۀ بازی گرفتن از بازیگران اینگونه توضیح می‌دهد:« به‌هیچ‌وجه بازیگر را وادار نمی‌کنم در جلدی فرو رود که مال او نیست. ترجیح می‌دهم وادارش کنم آنچه را که می‌تواند بیان کند. برای من نتیجه همیشه مثبت است. هرکسی چهره‌ای دارد که نمی‌تواند جز آن چهرۀ دیگری داشته باشد».

در ادامه مختصری از داستان چهار فیلم برتر او را بخوانید:

«جاده»

جاده فیلمی دربارۀ سفر و ماجرای دو شخصیت اصلی داستان است که معرکه‌گیری قوی و خشن (آنتونی کویین)، دختر جوان خل‌وضع و دهاتی (با بازی همسر فیلنی جولیتا ماسینا) را از مادرش خریده و با خود می‌برد تا دنیا را ببیند. این فیلم شرح گشت‌وگذار این دو در طی سفر و ماجراهایشان است.

«زندگی شیرین»

این فیلم، در سال 1960، نامزدی اسکار بهترین فیلمنامه و کارگردانی را برای فلینی به همراه داشت و در جشنوارۀ کن و موفق به دریافت جایزۀ نخل طلا شد. این فیلم درام- کمدی است. فیلمی که در یک هفته، زندگی یک روزنامه‌نگاری را که در جست‌و‌جو و یافتن عشق و شادی است به تصویر می‌کشد. پیر پائولو پازولینی، کارگردان بزرگ ایتالیایی، دربارۀ این فیلم می‌گوید: زندگی شیرین مهم‌تر از آن است که کسی بتواند دربارۀ آن، آنگونه که معمولا در مورد یک فیلم بحث می‌شود، بحث کند. گرچه نه به بزرگی چاپلین، آیزنشتاین یا میزوگوچی، اما بی‌تردید فلینی یک مولف است تا یک کارگردان. بنابراین این فیلم تنها و تنها از آن اوست.»

«هشت و نیم»

فیلمی درام– کمدی است، با کارگردانی و فیلمنامه‌ای موفق از فلینی که  با بازی مارچلو ماسترویانی و موسیقی نینو روتا که جوایز بساری گرفت. گراتسینی در خصوص ایدۀ ساخت فیلم هشت و نیم هم از فلینی سوال می‌کند. فلینی می‌گوید: «خالی و بی‌خاطره روی نیمکتی در باغ نشستم. وسط رفت و آمد شتابزدۀ کارگرها و گروه فنی و بازیگرانی که به گروه‌های دیگر تعلق داشتند، به خودم گفتم که در وضعیتی گیر افتاده‌ام که راه خروجی ندارد. کارگردانی هستم که می‌خواست فیلمی بسازد که دیگر به یادش نمی‌آید و درست در همین لحظه همه چیز حل شد. یک راست به قلب فیلمم وارد شدم به خودم گفتم هر چه را که بر سر من می‌آید حکایت خواهم کرد. فیلمم را با داستان کارگردانی خواهم ساخت که دیگر نمی‌داند چه فیلمی می‌خواسته بسازد.»

«آمارکود»

فیلمی کمدی درام که در سال 1973ساخته شد و در آن فلینی خاطرات کودکی خودش را در «ریمینی» زادگاهش  به تصویر می‌کشد. فلینی کودکی خود و دوستانش را طوری به تصویر درآورده که انگار ما نیز همواره در کنار آن‌ها در آن شهر، در کلاس‌های درس، در جشن‌ها و عزاداری‌هایشان حضور داشته‌ایم و در آخر آنجا را ترک کرده‌ایم.